كلنا مش ملايكة

صورة شوفتها عجبتنى وفكرت فى سؤال لو احنا كلنا ملايكة هما ليه فى ناس
بتحس انها مظلومة او مجروحة او مخدوعة الصورة بتكلم لوحدها ان فى كتير
اوى من الى بنعيش معاهم وبنقابلهم فى حياتنا اليومية ممكن يكون هو الى فى

الصورة الفرق الى فى الصورة وبين الاشخاص الى بنقابلهم فى حياتنا ان الى

فى الصورة عارف انه ليه وجه تانى وان الانسانيه الى فيه هى بس قناع بيقلعه

لما بيكون لوحده بس الاشخاص الى نعرفها عمرها ماحسيت بكده بتخدع وبتشعر

ان ده طبيعى وانا ده مش فيه حاجه غلط وبيصدق نفسة لا وفى الغالب بيفكر ان

الناس كلها زيه و نادر لما بيراجع نفسه على افعاله ومستحيل يكون بيفكر فيها
او بيقيمها اكيد عامل زى الاعمى مش بيفكر فى اى تصرف بيصدر منه
علشان لو فكر اكيد اكيد هيتغير او تكون عنده المفاهيم مقلوبة والاثنين حلهم
مستحيل واحد عنده مفاهيم مقلوبة او واحد عايش زى الحيوان افعاله بتكون
مبنية على غرائزه ونادر لما يحاسب نفسة

المشكله ان الناس دى مش بتكون ظاهره كده فى الصورة وبيسهل علينا
تمييزهم ممكن ناس عايشه معانا من سنين وخدعت كل الى حوليها
بالقناع ده ووصلت لدرجه انها تكون قدوة ومثل اعلى او ممكن يكون

حد فينا اى حد حتى الى مخدوعين نفسهم لما بنقابل ناس ولما نقرب

منهم اكتر وبيفتحوا لينا قلبهم ونعرف مشاكلهم ونلقيهم بيحكوا عن

انسان عمل تصرف خدعهم او جرحهم بنحس ان الانسان الى بيحكى

ده عارف معنى الجرح او عارف معنى الغدر بيكون شكلة ازى وبناء

على كده بنطمن لما بنكون معاه واحد عانى من الغدر وبيحكيلك عليه اول
حكم منطقى بيصدر مننا ايه ان الشخص الى بيحكى ده اتخدع وبنتعاطف

معاه وبنقرب منه اكتر لحد مايخدع هو كمان

كتير اوى دلوقتى لابسين قناع البراءه والمثاليه وهما
بعيدين كل البعد عنها حتى الى بينادوا بيها نفسهم بتبقى مركبات
نقص عندهم زى البخيل اول حكم بيصدره عن الناس ايه
بيقول ان الفلان ده بخيل بيقولها مش علشان الشخص
ده بخيل بيقولها علشان يخبى الى هو حاسس بيه تجاه نفسه
ولو الناس دى موجوده وموجوده بكثره بينا فوق مانتخيل
مكنش سماعنا ولا شوفنا كل يوم 100 قصه عن حد انخدع
وكلنا مش ملايكة كلنا بنظلم حتى ممكن اكون انا واحد منهم

قصة سعيدة

هحكلكم قصة .......

قصة سعيدة .......

القصة بتبدا من اثنين كانوا فاكرين الى بينهم اقوى حاجة فى الدنيا مفيش قوة ينفع تهدة

مكنش فى بينهم حواجز ولا خطوط كانوا الاثنين شخص واحد بقلب واحد وتفكير واحد كل

الى بيحب اوى من قلبة بيحس انه هو والى بيحبة ده فعلا شخص واحد بس دول مش كانوا

كدة بس دول كانوا مرتبطين فى كل حاجة بيحسوا ببعض من غير ماحد مافيهم يتكلم حتى لو

التانى مش موجود بيحس بيه ده حتى يوم ماكان بيمرض واحد فيهم يوم مابيزعل واحد فيهم

يوم مايتضايق واحد فيهم التانى بيكون عنده نفس الشعور مش كانوا بيتكلموا عن حاجة

تعباهم من غير مايتكلموا التانى كان بيعرف من غير مايقولوا ولا كلمة .

من اول يوم عارفها حبها وعمرة ماتصور انه هيحب حد بالطريقة دى ممكن يكون

قالها قبل كده بس هو نفسة من جواة كان عارف انها مش حقيقه بس نفسه دايما

كانت بتصورة انها حقيقة علشان يكمل لحد ماعارفها وعرف انه حبها بقلبه قبل نفسه

كانت ابتسامتها عنده بالدنيا ومافيها وعينها اجمل عيون شفها فى حياتة واخلاقها

وشخصيتها كان متأكد ان مفيش حد زي الى بيحبة كدة كان بيشكر ربنا كل يوم

انه بعتله اجمل هديه ممكن يحصل عليه انسان وهو بس الى حصل عليها .

مشكلتهم زى مشكلة ناس كتير اوى اتروموا فى بير والى بير ده واسع وظلمة

اترموا فيه وهما لسه مش عارفين بعض فضلوا يدوروا فى البير لوحديهم لحد مالصدفة

حتى مش ممكن نسموها صدفة هما كانوا متقدر ليهم انهم يقابلوا بعض علشان شبه

بعض اوى وفعلا قابلوا بعض ولما ايده اتشبكت فى ايدها وبعد ماكان فاقد الامل فى التغيير

وبعد ماكان يأس انه يطلع من البير ده ويشوف النور لما ايدهم لمست بعضها الامل رجعلة

وعلشان يوصلوا لفهوة البير دى كان فى عقبات بتقابلهم وكانوا بيقابلوها بسعادةومهما كانت

بتبقى العقبة صعبه بالنسبة لية كفايه ليه انى يتلفت وراه ويلاقى حبيتة وراة ويشوف ابتسامتها

على وشها يتجنن من الفرحة كل مايشوف ابتسامتها السعادة الى قلبه مش معقول تتوصف
ولما يحس ان ايديها بتضغط على ايديه ويبص فى عنيها الى هى اجمل عيون فى الدنيا

يلاقى فيها امان وحنيه عمرة ماحسها غير معاه كأنها بتقولة انا جنبك ومعاك ساعتها

بس بيحس انه اقوى رجل فى العالم ويتأكد ان هيتخطى العقبة دى وفضلوا كده مع بعض

وايده حاضنه ايدها بيخطوا عقبة تانية ورى التانية وعارفين ان هيوصلوا للفوهة البير

ده وهيطلعوا منها واحد فيهم هيشبك ايديه والتانى هيطلع عليها ويخرجمن البير ولما يخرج

هيمد ايديه وهيلاقى حبيبة مستنيه وياخد ايديه ويطلعوا للنور سوى ومهمااختلفت الادوار

مين الى هيشبك ايديه او مين الى هيمد ايديه فهى هتكون من واحد منهم وهيطلعوا سوى

وبنوا احلامهم وامالهم سوى وبدا هو بتحقيقها بجد.

لحد هنا كانت قصة سعيدة وتتحول بقى القصة ويتصدم هو من التحول ده ويقعد مش

مصدق نفسة انه بيتكلم مع نفس الشخص الى قاله بحبك الى قاله افديكى بعمرى وهو فعلا

بيعنى كل حرف فيها بس هو متحولش الا على حبيبة بس ساب الدنيا كلها ومتحولش الا عليه

ولما بدأ يقسى عليه حب يفوقة ويقولة انتى بتدأت تقسى على الرغم ان ممكن يكون اتنازل

عن جزء من كرامته لما قله انت بدأت تقسى بس مكنش عاوز يخسرة ولما قلة التانى رد عليه

واتأسفلة ويرجعوا طبيعى زى الاول بس تفضل حبه رمل صغيره فى قلبة فى قلب الى بيقسى

عليه وفضلوا كده يصارحوا انه بيتغير والتانى يتأسف ويرجعوا طبيعى والى بيقسى عليه

حبات الرمل بتزيد فى قلبه ومع تكرار المواقف ويجى موقف كبير اوى يلاقى حبات الرمل دى

عملت جبل وحاجز بينه وبينها ومش عاوز يكسرة حس انه بيخسركل يوم جزء من نفسة

ومش مستعد انه يخسر تانى بيتعذب صحيح فى بعادة بس لو رجع تانى هو عارف انه

هيتعذب اكتر من نفسة لحد مش لقى حل غير حل واحد بس انه يجيب سكينة حادة اوى اوى

ويقطع قلبة اكيد هيتألم وهيصرخ من الالم بس الالم فى يوم اكيد هيزول ومش هيكون زى

الالم الى حصل من حبيية ولما يقطع قلبة يقرر يدخل للظلمه تانى بس المره دى باختيارة .



ماهو السهل علينا الى احنا ننيأس من حاجه احسن مانبنى كل شوية سلالم تطلعنا من حالتنا

ويجى واحد برجله يكسر كل السلالم دى ونبيها تانى وتتكسر تانى لحد مانعرف ان مفيش فايدة

وكل الى بنعمله الى احنا بنتعب نفسنا من غير نتيجة فتقرر انك تواجهة الاصعب وتدخل تانى فى

الظلمة على الاقل انت بقيت عارفها ومفيش حد هيلعبك ويديك امل وياخدة تانى منك .